Öz sessizdir, zihin ise gürültülü

Zihin gürültü sever ve hiç durmadan o gürültünün bir parçası olur, gürültü üretir.

Zihni aşmak, sessizlik ile buluşmakla başlar. Gürültü, insanı zihinde tutmak içindir. Zihni aşmak için, önce gürültüyü aşmak gerekir.

Gönül dediğimiz Öz, sevgide, sessizliktedir, tamamen dingindir. Sevgide ne bir dile gerek vardır, ne konuşmaya ne de gün içinde insanların yaptığı gibi birbirine bağırıp çağırmaya. Bu bağırıp çağırma dıştan olabildiği gibi, araçtayken korna yoluyla, ya da içsel konuşma, yargılayarak içinden küfür etme, hakaretler yağdırma biçiminde de olabilir. Oysa sevgide gürültü patırtı, yargılama yoktur.

Gönül dediğimiz Öz, huzurdadır, tamamen huzurludur. Huzurda telaş, koşturmaca, acele yoktur. Öz'de ne söz ne de ses vardır. O tamamıyla kasırganın gözüdür, sessizliğin merkezidir. Öz'de ne plan vardır, ne de eylem.

Zihin kalabalıkları, gürültüleri sever, kalabalıklar içindedir ama Öz sakindir, kalabalıklar içinde değil, tek başınadır. Öz, kalabalıklardan uzak durur.

Öz sessizdir, zihin ise gürültü dolu.

Ersan Erçelik

"Bütün Kutsal Şeyler"