10 Nisan: Minnet

Neşenin hiçbir sebebi olmadığında, sonsuza dek sürecektir.

Bu, çok meşhur bir Zen kadınının başına gelmiş. Adı Rengetsu'ymuş... Zen ebediyetine ulaşan çok az kadın vardır. Rengetsu o nadir kadınlardan biriymiş.

Kutsal bir yolculuğa çıkmış ve güneş batarken bir köye ulaşmış. Gece bir yerde konaklamak için köylülere yalvarmış, ama köylüler onu geri çevirmişler. Hepsi Zen'e karşıymış. Zen öyle devrimsel, öyle isyankârdır ki, kabul etmesi zordur. Onu kabul ederek dönüşürsün; kabul ederek ateşler üzerinde yürürsün, bir daha asla aynı insan olmazsın. Geleneksel insanlar dinde gerçek olan her şeye karşıdırlar. Gelenek, dinde gerçek olmayan her şeydir. Dolayısıyla köylüler geleneksel Budistler olmalıymışlar ve bu kadının köyde kalmasına izin vermemişler; onu kovmuşlar.

Çok soğuk bir geceymiş ve yaşlı kadın hem acıkmış hem de sığınaksız kalmış. Tarlalarda bir vişne ağacının altına sığınmak zorunda kalmış. Hava gerçekten çok soğukmuş ve Rengetsu uyuyamamış. Ayrıca tehlikeliymiş de - her yer vahşi hayvanlarla doluymuş. Rengetsu gece yarısı uyanmış -soğuk dondurucuymuş ve karanlık gökyüzünde, vişne çiçeklerinin puslu aya güldüklerini görmüş. Bu güzellik karşısında büyülenmiş bir halde ayağa kalkıp köye doğru dönerek şu sözleri söylemiş:

"Bana kalacak bir yer vermeyi reddetme nezaket göstermelerinin neticisinde, kendimi bu puslu ayın parladığı gecede çiçeklerin altında buldum."

Rengetsu minnettarlık duymuş. Büyük bir minnettarlıkla onu evine almayı reddeden insanlara teşekkür etmiş. Aksi takdirde sıradan bir çatının altında uyuyor olacak ve bu mucizeyi, bu vişne çiçeklerini, puslu ayla fısıltıları ve gecenin bu sessizliğini kaçıracakmış. Rengetsu kızmamış, kabul etmiş. Kabul etmekle kalmamış, içtenlikle karşılamış. Minnet duymuş.

İnsan hayatın getirdiği her şeyi minnetle karşıladığı an bir Buda olur.

Osho, Dönüşüm Tarotu