16 Mart: Hortlağın ölümü

Genç bir kadın hastalanır. Ölüm döşeğinde, «Seni çok seviyorum,» der kocasına, «seni bırakmak istemiyorum. Benden sonra başka kadına gitme. Gidersen hortlarım, sonsuza dek kötülük yağdırırım başına.»

Çok geçmez, kadın ölür. Kocası ilk üç ay kansının son dileğine uymuştur. Ama sonra başka bir kadına rastlar da ona vurulur. Yavuklanırlar. Yavuklanmalarıyla, kocaya geceleri hortlak görünmesi bir olur. Hortlak, sözünü tutmamakla suçluyordur onu. Bir de akıllı hortlaktır. Kocasıyla yeni sevgilisinin arasında geçenleri olduğu gibi anlatır. Kocası, yeni yavuklusuna bir armağan verse, bu hortlak verilen şeyi ayrıntısıyla biliverir. Aralarında geçen konuşmaları bile yineler de, adamcağızı öyle tedirgin eder ki, gözüne uyku girmez.

Birisi, o yöredeki bir Zen ustasına başvurmasını salık verir. Sonunda, umutsuzluk içinde, mutsuz dul kalkar, yardım istemeye gider. Usta, «Eski karın hortlamış, ne yapsan biliyor.» diye açımlar. «Ne eylesen, ne desen, sevdiğine ne versen, biliyor ... Pek uyanık bir hortlakmış bu seninki! Hayranlık duymamak mümkün mü hortlağın böylesine! Sana yine uğradığında pazarlık et onunla. Ne varsa bildiğini, kendisinden bir şey saklanmadığını anlat oha. Ama şu soruyu bilirse, nişanınızı bozup dul kalacağını söyle.»

«Neymiş o soru?» diye soruşturur dul adam.

Usta yanıtlar: «Bir avuç kuru fasulyeyi tut, elinde kaç tane olduğunu sor. Bilemezse, hortlağın, salt senin kendi düş gücünün bir düzmesi olduğunu anlarsın. Seni bir daha tedirgin etmeyecektir.»

Ertesi gece hortlak gelince, adam, «Bilmediğin şey yoktur!» diye pohpohlar onu. «Yoktur ya!» diye yanıtlar hortlak, «Bugün o Zen ustasıyla görüştüğünü de biliyorum.»

«Mademki her şeyi bilirsin.» diye yerleştirir adam, «Öyleyse söyle bakalım kaç fasulye var avucumda?»

Artık soruyu yanıtlayacak hortlak mortlak kalmamıştır ortalıkta.