39 - Endişe

Endişe, şefkatin yolunu kesen

Bir bağımlılıktır.

Endişe, dizginlenemez gibi gözüken bir sorundur. Bu sorun, fazlasıyla ilerlemiş uygarlığımızın yapısından kaynaklanabilir ya da ruhsal bozulmuşluğumuzun bir göstergesi olabilir; kaynağı ne olursa olsun, endişenin yararlı olmadığı açıktır. O, duygulara musallat olmuş bir kanserdir. Zihni ve bedeni yiyip bitirir.

“Düşünme artık şunu.” demenin bir faydası yoktur. Bu, sadece daha çok kaygılanmanıza neden olur. Kendi yolunuzda yürüyüp, değiştirebileceklerinizi değiştirmek çok daha iyidir. Gerisi şefkat, acıma, sevecenlik içinde çözümlenmelidir. Bağışıklık yetersizliği içindeki çocukların bulunduğu, ırk ayrımının, ekonomik dengesizliklerin, kişisel şiddetin, uluslararası çatışmaların yaşandığı böylesi bir dünyada her insanın kaygılarıyla uğraşabilmenin olanağı yoktur. Kendinize dikkat edip tanıdığınız kişiler için iyi şeyler yapmak yeterlidir. Bu, merhamettir ve bunu ezici üstünlük durumlarında bile uygulamalıyız.

Bir sorunla karşılaştığınız zaman kendinizde bu şekilde davranma gücü buluyorsanız, elinizden geleni yapın. Eylemde bulunduktan sonra geri çekilin ve artık bu konuyu düşünmeyin. Hatta bu konuyu kimseye açmadan yolunuza gidin. O zaman endişe olmayacaktır, çünkü şimdi eylem vardır.

365 Günün Tao’su, Deng Ming-Dao, Dharma Yayınları