Okurun şiiri terk etmesi

Bazılarına göre dünyanın en kolay işi şiir yazmak. Şiir okumayan, şiir tarihini üstlenmeyen, poetika kitaplarını karıştırıp incelemelere girişmeyen her zihin, yani emeği, özeni, o şiirin ardındaki büyük çabayı, emeği bilmeyen herkes için şiir yazmak, tüketmek kadar basit bir şey.

Bu durumdan sözde şairler sorumlu olduğu kadar, dergi kadroları, editörler, okur-yazar kitle de sorumlu. Hele dergilerde yazılagelen modern şiirle (!) ilk defa karşılaşan, en son lisede biraz Garip, biraz İkinci Yeni şiiriyle şöyle ucundan tanışan okurlar için, yazıla gelen şiir ayrı bir şok etkisi yaratıyor.

Şairin de şiirin de hızla değersizleşmesi, ekran çağında hayatın dışına itilmesi ya da kendini itmesi, oyunun dışına çıkması iktidarların da işine gelmekte. Şiirin muhalif duruşu, farkındalık içermesi, itirazı sahiplenmesi, iktidar sahiplerinin hiçbir zaman işine gelmemiştir. Şiirin, okuru terk etmesi istendi, isteniyor. Şiir gündemde olmayınca, popüler bir yanı bulunamayınca çoğunluk tarafından cazip de görünmüyor.

Başta şairler olmak üzere, okurlar da şiiri terk etmeye başladıkça, şiir ıssızlaştırılıp, yalnızlaştırılıyor. Şiirsiz kalan insanın egemen sistem tarafından ele geçirilmesi, sistemin oyuncusu olması, değer kaybına uğraması kaçınılmazken, zeka-tahayyül-hayal alemi küçülüp boşalacakken, şiirsiz bir insan fakirleşirken, şiirin okura yaptığı hizmetin maddi-somut karşılıkları alınmak isteniyor. Kısaca "para getirsin" düşüncesi, bir "ürün olması" isteği baskın.

Şairlerin de birbirlerinin şiirleri görmek istemediği, okumadığı, şiir kitapları satın almadığı bir dönemde, her şairin esin perisi bol bol, dosyalar dolusu şaire şiirler yazdırırken... şiir de okunmuyor. Şiiri dinlemek, şarkılar gibi hızla tüketmek çoğunluğun işine geliyor.

Oysa her sanat eseri gibi şiir de çaba ister. Şiirin, şairin tüm hayatını kapsayabileceği, şiirin ne kadar emek gerektirdiği bilinmiyor, anlaşılmıyor. Şiire hiç ilgisi olmayanlarca amatör bir hobi meselesi gibi göründükçe de ciddiye alınmıyor.

Öyle görünüyor ki para, maddiyat, tüketim odaklı yaşayan zihinler için, şiirin canlılığı, varlığı bir tehlike.

Dionysos Sayıklamaları, Poetika

Ersan Erçelik