.jpg)
Yaz, Birikir
- Ersan Kaan Erçelik
- 21 Oca 2019
- 1 dakikada okunur
Yaz, Birikir
Yaz, susamışlık arkadaşlıkları, uzun uzun akmak
bir aşkı sonra. Herkes çekip gitsin yolundan
denize dökülsün sokakların ucundaki güneş
toprağımı da al götür. Karanfiller büyüt tenekelerde
yaram denizden çok kokuyorsa, iyot yakıyorsa
kirpiklerimi, ıslanıp giderim gözyaşlarıyla.
Gel, öp öpeceksen hangi bulutun yüzünü
git, gideceksen dünyanın yaşlanan bilgeliğine
hız, zaman ve Türkiye, neredesiniz derken
iniyor balyoz, yarılıyor asfalt, şehrin kalbini deliyor
iş makineleri, yutkunuyor çölde unutulan barış.
Hayaller soluyor, tenekelerdeki karanfiller de
sönüyor, keman sesi olup kanıma dokunuyor
her şey, gelecek yağmalanmış, tüketilmiş özlemler.
Temmuz ortası, sırtımı yakarak geçiyor ter
gözyaşlarımdan başlıyorum konuşmaya
avuçlarıma anlatıyorum güzelliğini, bir dize atlasam
bir günü ortasından yarsam diye.
Git, kendini tutuştur geleceğinin yüzünde
bir kum tanesinde bulayım seni, hangi taşı kırsam.
Kırık Pena, Tay Yayınları, 2007
