.jpg)
Ateş Olup Dağıl Yeryüzüne
- Ersan Kaan Erçelik
- 15 Oca 2019
- 1 dakikada okunur
Ateş Olup Dağıl Yeryüzüne
Yüzünü biliyorum, aramızdaki uzaklığı
okyanusa çizilen ayrılığı. Ellerinden başlıyor gece
sessizce yırtılıyor gökyüzü, ten kabarıyor
isteklendikçe, bir dağ lalesi gibi açıp kapanıyor
ağzın. Duydum sesinde sakladığın baharı
her dili öğreniyor gövdem seviştikçe.
Sen konuşurken, kızaran bir ay giriyor aramıza
sokaklar dalgın, nereye koşsak yüzler kalabalık
söz su olup ak, ateş olup dağıl yeryüzüne.
Kıyıdayız, ayrılmak da kavuşmak da burada
bir albatrosun kanatlarıyla vuruyoruz denize
topluyoruz gecenin gürültüyle düşen yıldızlarını
kokusunu soluyoruz son kez bir karanfilin
kendimden ayrıldıkça, hızla çıktıkça içinizden
soğuyan bir namluya dönüyor her sözün ağzı.
Ayrılığın dudağından başladım yüzünü çizmeye
hangi bahara girsem, hangi rüzgâr ateşimi büyütse
sen sandım!
Kırık Pena, Tay Yayınları, 2007
