8 Haziran: İnsanoğlunun evrimi

Evrim teorisini açıklarken bilim evrim sürecinde başlıca iki faktörün olduğunu söyler; birincisi farklı olma eğilimidir, ki bu hayvan veya bitki olsun bütün canlı biçimlerinde vardır; ikincisi, bu farklılaşmayı olumlu veya olumsuz etkileyen ortamın eğilimidir. Birincisi olmadan, herhangi bir tür evrim kesinlikle mümkün olmazdı. Fakat bilim için özdeki bu farklılaşma eğiliminin nedeni hâlâ bilinmezdir. Doğal seçicilik yasası ise ikincisine bağlıdır.

Farklılaşmanın uygun yaşam koşullarına uyum sağlaması gerekir; sonuçta ya yaşam tohumu uygun ortamlar seçecek ya da eğer elverişli değilse çevredeki şartlara uymak için kendisi farklılaşacaktır. Fakat bu seçicilik sürecindeki etken, hiç de daha önemsiz bir faktör olmayan varolma mücadelesidir. Böylece evrim, bu üç yasaya bağlıdır: Farklılaşma eğilimi, doğal seçicilik ve varolma mücadelesi.

Bilim bu üç yasa vasıtasıyla insanoğlunun fiziksel, zihinsel, ahlaki ve ruhsal evrimini açıklamaya çalışmaktadır. Fakat evrim teorisi, tüm canlı biçimlerinde her safhasında var olan bu özdeki "farklılaşma eğiliminin" nedeninin izini bilim sürene dek, anlaşılmaz kalacaktır.

Eğer yakından incelersek, insanın özünün biri hayvan, diğeri ahlaki ya da ruhsal olan iki doğadan oluştuğunu buluruz. Hayvan doğası bütün hayvani eğilimleri, duyusal zevklere duyulan arzuları, benlik sevgisini, ölüm korkusunu ve var olma mücadelesini içerir. Bunların her biri insanlarda olduğu kadar hayvanlarda da bulunur. Fark türlerinde değil sadece derecelerindedir.

İlkel bir kabilede bu hayvan doğasının ifadesi basit ve doğalken, uygar bir ulusta bu basit ve doğrudan bir şekilde değil, fakat sanatsal ve arı bir şekilde ifade edilir. Uygar bir toplumda çeşitli plan, yöntem ve politikalar vasıtasıyla işleyen aynı doğa aynı sonuçları daha cilalı bir şekilde verir.

Swami Abhedananda, Reenkarnasyon