1 Haziran: Yol'u yeniden yaratmak

Laozi için, Yol her şeyden önce gelen özgün, tanımlanamaz, belirleyici özellikleri olmayan bir durumdur.

Cennet ve yeryüzünden önce doğmuş,

gelişmemiş ve bütünlüklü bir şeydir.

Evrendeki her şey bundan doğar ve evrendeki her şey yine buna döner.

Bu, pek çok düzlemde var olur. Dünyevi düzlemde, Yol, yere yakındır. Toprakta büyüyen uzun yapraklı çimenleri düşünün. Büyüdükçe daha da bağımsızlaşır ve farklılaşır. Boyu uzadıkça da Yol'dan daha da uzaklaşır. Bu nedenle bir fidan, Yol'a olgun bir meşe ağacından daha yakındır. Ancak topraktan doğan tüm bu şeyler öldüğünde, bir kez daha toprağa ya da Yol'a dönerler:

Sayısız şey eyleme geçer

Ve ben onların dönüşünü izlerim.

Şeyler verimli ve çeşitlidir,

Ama her biri kendi köküne döner.

Daha kozmik bir düzlemde, Yol, modern fizikçilerin büyük patlamadan önce var olduğunu söyleyecekleri, yıldızların ve galaksilerin ortaya çıkmasından ve evrenin farklılaşmasından önce var olan şeye eşdeğerdir. Evrenin mekan, zaman ve rastlantısallığının kanunlarının hükmettiği bir dizi farklılaşmış unsur haline gelmesi, büyük patlamadan sonra gerçekleşti. Bunlar bize doğal görünen ve değiştirip kontrol edemeyeceğimiz kanunlardır. Bu basit biçimde yaşamak zorunda olduğumuz bir evrendir. Kuram, bir noktada, tüm bu farklılaşan şeylerin bir kez daha hiçliğe döneceğini söyler.

Ancak en uç noktada, Laozi her şeyin, her an doğduğu şeye odaklanır. Yol'u, "sayısız şeyi" -yani evrendeki her şeyi- doğuran bir anneyle kıyaslar. Evrendeki her şey, varoluş söz konusu olduğunda yumuşak ve esnek bir başlangıç yapar. Bahsedilen sayısız şey, ilk ortaya çıktığında çocuklar gibidir. Bir fidan yahut bir çimen yaprağı, yumuşak ve esnektir çünkü hâlâ Yol'a çok yakındır. Ancak zaman geçtikçe, daha katı ve başka her şeyden daha farklılaştırılmış hale gelirler.

Michael Puett, Christine Gross-Loh, "Yol", sayfa 108-110.