18 Nisan: Yabancı toz

“Kişi düşüncelerin ortaya çıkmasından değil, sadece, onların farkında olmaktan geri kalmaktan korkmalıdır.” Kişi sadece tek bir şeyden korkmalıdır: Onların farkında olmamaktan, farkındalığın gecikmesinden. Bir düşünce ortaya çıktığında eğer düşünce ile birlikte farkındalık da oradaysa; eğer onun ortaya çıktığını görebiliyorsan, onun geldiğini görebiliyorsan, eğer onun mevcut olduğunu görebiliyorsan, eğer onun gitmekte olduğunu görebiliyorsan o zaman hiçbir problem yoktur. Bu görmenin kendisi yavaş yavaş senin kalen haline gelir. Bu farkındalık sana pek çok meyve sunar. Düşünce olmadığın zamanı önce görebilmelisin. Düşünce senden ayrıdır, onunla özdeş değilsin. Sen bilinçsin ve o sendeki içeriktir. O gelir ve gider; o konuktur sen ise ev sahibi. Meditasyonun ilk tecrübesi budur. Zen, “yabancı toz”dan bahseder; örneğin bir gezgin bir otelde geceyi geçirmek için durur ve yemeğini yer. Sonra çantasını toplar ve yolculuğuna devam eder çünkü onun kalmak için daha fazla zamanı yoktur. Diğer taraftan otelin sahibinin gidecek bir yeri yoktur. Kalmayan kişi konuktur ve kalan kişi ise ev sahibi. O halde bir şey kalmıyorsa “yabancıdır” ya da güneşli bir günde güneş doğduğunda ve gün ışığı pencereden evin içine girdiğinde güneş ışınlarının içinde tozun hareket ettiği görülür. Ancak, boş alan hareketsizdir.

Hareketsiz olan boşluktur ve hareket eden tozdur. “Yabancı toz” yanlış düşünmektir ve boşluk ise senin doğanın özüdür. Ev sahibi konuğun gelip gitmesini takip etmez. Bu çok büyük bir kavrayıştır. Bilinç içerik değildir. Sen bilinçsin: Düşünceler gelir ve gider, sen ev sahibisin. Düşünceler konuklardır; onlar gelirler ve bir süre kalırlar, biraz dinlenirler, biraz yemek yerler ya da geceyi geçirirler ve sonra gitmiş olurlar. Sen her zaman oradasın. Sen her zaman aynısın, sen asla değişmezsin; sen sonsuza dek oradasın. Sen sonsuzluğun kendisisin. "Sevgi", Osho