19 Ocak: Mutluluk üstüne

Mutluluk evrensel bir olgudur, hiçbir özel tarafı yoktur. Ağaçlar mutludur ve hayvanlar mutludur ve kuşlar mutludur. Varoluşun tümü, insan hariç mutludur. Mutsuz olarak insan çok özel, sıra dışı olur. Istırap seni, insanların ilgisini çekebilir hale getirir. Ne zaman perişan bir halde olursan sana ilgi gösterilir, sempati duyulur, sevilirsin. Herkes sana özen göstermeye başlar.

Perişan olmuş birisine kim acı çektirmek ister? Kim kıskanır sefil birisini? Perişan haldeki birisine kim düşman olabilir? Bu çok ucuz bir şey olurdu. Perişan birisine özen gösterilir, sevilir, ilgi gösterilir. Mutsuzluğun çok büyük bir getirisi vardır. Eğer kadın mutsuz değilse, kocası basitçe onu unutmaya başlar. Şayet kadın mutsuzsa, koca onu göz ardı etmenin bedelini ödeyemez. Şayet baba mutsuzsa tüm aile, karısı, çocukları çevresindedir, onun için endişelidir; bu çok rahatlık verir. Kişi yalnız olmadığını, bir ailesi, dostları olduğunu düşünür. Hasta, depresyonda, ıstırap içinde olduğunda, teselli etmek için, rahatlatmak için arkadaşların seni ziyaret etmeye gelir.

Mutlu olduğunda aynı arkadaşların seni kıskanmaya başlar. Gerçekten mutlu olduğunda, tüm dünyayı karşında bulacaksın. Hiç kimse mutlu bir insandan hoşlanmaz çünkü mutlu bir insan diğerlerinin egosunu incitir. Diğerleri şöyle düşünmeye başlar: “Yani sen şimdi mutlu oldun ama hepimiz, biz hala karanlıkta, ıstırap içerisinde ve cehennemde sürünüyoruz.” Dünya mutsuz insanlardan oluşur ve hiç kimse tüm dünyayı karşısına alabilecek kadar cesaret sahibi değil; bu çok tehlikeli, çok riskli. Istıraba tutunmak daha iyi, o seni kalabalığın bir parçası yapar.

Mutlusun ve sen bir bireysin, mutsuzsan kalabalığın bir parçasısın; Hindu, Müslüman, Hıristiyan, Hintli, Arap, Japon.

Osho